Maciej Szczygieł: na osiedlu Widok trzeba wprowadzić opłaty za parking, na innych starych osiedlach też

System parkingowy dla osiedla: Kraków jest już pogrodzony tak bardzo, że na nogach trzeba się po nim poruszać trasami opartymi o kąty proste. Przejście drogą najkrótszą na ogół nie jest możliwe, ponieważ mieszkańcy kolejnych betonowych Parków oraz Gardenów zazdrośnie strzegą swojego prywatnego terenu.

Jednocześnie wszystko, co znajduje się za postawionym przez siebie płotem, traktują jak „wspólne”, czyli niczyje… Jednym z efektów jest to, że w Krakowie wszystko, co nie jest skryte za płotem, staje się wielkim parkingiem park & ride dla ludzi, którzy albo wynieśli się za miasto i teraz codziennie docierają do niego samochodem, z którym nie mają co zrobić, albo pożałowali 20 tys. + na wykupienie miejsca dla swego pojazdu na terenie Parku, Gardena lub Residence.

Szczególnie dotkliwie da się to odczuć w miejscach, które są dobrze skomunikowane i stanowią węzły przesiadkowe. Takich jak osiedle Widok, na którym mam przyjemność mieszkać. To, w każdy dzień roboczy, szczególnie w okolicach pętli tramwajowej, zmienia się w wielki park & ride. Setki przyjezdnych parkują tam rano, przesiadają się na komunikację miejską, a wracają wieczorem, by „odebrać” swój pojazd.

My potykamy się o samochody, które stoją wszędzie. Zastawiają uliczki i wyjazdy z garaży, które trzeba było zabezpieczyć słupkami. Słupkami, po kształcie których widać dziś, jak bardzo są potrzebne:

Słupków przybywa zresztą wszędzie, bo gdyby nie one, po Widoku w ogóle nie dałoby się chodzić. Przykro jednak na nie patrzeć, bo nie dość, że szpecą, to jeszcze kosztują. A płaci za nie Spółdzielnia Mieszkaniowa Widok, czyli ja, ty, wszyscy jej członkowie. Sprawę próbowano rozwiązać z pomocą identyfikatorów. By to zrobić, strefę zamieszkania zmieniono w strefę ruchu, co w połączeniu z najazdem samochodów, których kierowcy często mają problemy z opanowaniem przepisów ruchu drogowego, powoduje, że poruszanie się po okolicach pętli wymaga posiadania oczu wokół głowy.

To jednak nie pomogło, bo brakuje chętnych do egzekwowania zakazu wjazdu i karania ludzi, którzy go naruszają. Na poniższym zdjęciu widzimy parking przeznaczony jedynie dla osób z identyfikatorem, gdzie w zeszłą sobotę policzyłem zaparkowane auta. Było ich 30. Identyfikatory dało się znaleźć w trzech. Tak było w sobotę. W dni robocze jest o wiele gorzej.

Robią to, bo działanie naszej administracji sprowadza się do tego, że za wycieraczki wkłada kartki.

Tymczasem można inaczej.

Przede wszystkim teren spółdzielni jest naszym prywatnym terenem, więc to my ustalamy tutaj zasady. Nie widzę powodu, dla którego mielibyśmy za darmo zapewniać parking ludziom, którzy innych mieszkańców nie lubią tak bardzo, że na własne działki nie wpuszczają nie tylko samochodów, ale też ich samych. Temu służą wszak płoty, którymi przyozdabiają nieruchomości.

Nie namawiam jednak, by skopiować takie rozwiązanie i ogrodzić osiedle. To byłaby porażka. Możliwym rozwiązaniem byłby na przykład szlaban, który wzorem Galerii Kazimierz automatycznie rozpoznaje tablice rejestracyjne i otwiera się dla mieszkańców i ich gości, a właścicielom obcych rejestracji wydaje bilety parkingowe do opłacenia przy wyjeździe. Da się to też zrobić taniej, a z podpowiedzią „jak” spieszy Lidl , który niedawno wdrożył bardzo sensowne rozwiązanie. To się sprawdza i można je przenieść nie tylko na osiedle Widok, ale też tereny wszystkich innych spółdzielni mieszkaniowych, które mają podobny problem.

Choćby do Czyżyn. Albo na Krowodrzę Górkę, nie wspominając o os. Podwawelskim.

Metoda jest prosta. To parkomat i kontroler.

Plus ma taki, że możemy wtedy zapewnić godzinę lub dwie za darmo – po to, by można było zajrzeć do przychodni lub zrobić zakupy w jednym z osiedlowych sklepów. Ale możemy też uniemożliwić lub zacząć zarabiać na tym, że nasz teren jest zmieniany w park & ride. Cennik to rzecz do ustalenia. Ja jednak proponowałbym właśnie godzinę lub dwie gratis i wysokie stawki za kolejne godziny Tak wysokie, że zostawienie samochodu na cały dzień kosztowałoby – dajmy na to – 50, 100 złotych.

Przydałyby się też wysokie kary za parkowanie w miejscach do tego nieprzeznaczonych. Jeżeli będziemy konsekwentni, to nie damy się rozjechać. Z chodników będą mogły zniknąć słupki, a spółdzielnia zarobi parę złotych, które będzie mogła wydać choćby na nowe place zabaw, na których chętnie widzimy dzieciaki z sąsiednich grodzonych osiedli. Pod takim warunkiem, oczywiście, że przyjdą na nogach lub przyjadą tramwajem. Albo na obniżkę czynszów lub darmowy internet dla wszystkich mieszkańców. Sensowny cel się z pewnością znajdzie. Proponowałbym też, by spróbować porozumieć się z resztą krakowskich spółdzielni. Razem wybrać odpowiedni model pobierania opłat, wspólnie zamówić parkomaty i zatrudnić kontrolera. Tak będzie taniej dla wszystkich. Oczywiście poza tymi, którzy z naszych zieleńców i ulic robią sobie darmowy park & ride…