Dwa zdania o szantażu emocjonalnym

Jeszcze nie wiadomo, kiedy będzie referendum, a już zaczął się – tak bardzo przewidywalny – festiwal emocjonalnego szantażu.

Andrzej Kraśnicki, prezes PKOL, powiedział w rozmowie z dziennikarzem Onet.pl, że rezygnacja ze starań o igrzyska spowoduje, że – uwaga, uwaga! – “w oczach MKOl  na pewno nie wypadniemy najlepiej.”

Otóż drogi panie Andrzeju chciałem Panu powiedzieć, że mnie, a przypuszczam, że nie tylko, ani trochę nie obchodzi, że trochę się oczko temu waszemu misiu odlepiło i wasza kompromitacja PKOL, radnych, posłów i kogo tam jeszcze, przed MKOL, o której Pan mówi. To pana olimpijska rodzina, a nie moja.

Obchodzi mnie za to zawartość mojego portfela i miejskiego budżetu, bo jest w tym mieście parę rzeczy do zrobienia. Tor bobslejowy za 300 baniek do nich nie należy, choć po igrzyskach z pewnością by zaczął.

To tyle.

Choć nie. Nie tyle. Mówi Pan: “Jesteśmy już na zaawansowanym etapie, wydano  określone pieniądze, podjęto decyzje i nagle chcemy się wycofać.” 

Chciałbym więc zapytać dlaczego podjęto decyzje, dlaczego wydano pieniądze i kto, jeżeli krakowianie powiedzą igrzyskom gromkie nie, nam je odda?

PS. Czekam na dołączenie do tego szantażu gromkiego chóru krakowskich radnych, co jednak nie powinno mieć wielkiego znaczenia, bo i tak nikt ich nie zna.