Ludzie to mają pomysły

W Krowodrzy mamy wiele cudów. Są to przede wszystkim  cuda architektury i deweloperki, ale nie brak i takich, które mają naturę urzędową. 

Są zatem cuda deweloperskie. Wśród nich apartamenty w biurze lub biura w apartamentach. Jest to rozwiązanie praktyczne, bo o ile w biurze otwierają się okna, można np. pożyczyć od sąsiadów cukier. Nie wychodząc z domu.

Niedaleko jest też podwórko zrobione ze stacji benzynowej:

I reprezentacyjny park z klockiem, który nawet nie jest ładny:

Prawdziwym cudem jest szczery deweloper, który zamienił ogród w apartamenty, a teraz się tym chwali:

Radni nie chcą być zresztą gorsi i np. udało im się (wraz z ZIKiT) zbudować boisko, którego nigdy nie budowano, bo nie pozwalał na to plan zagospodarowania parku, o który sami walczyli. Nie rozumiecie? Nie przejmujcie się – trudno się w tym połapać.

Ważne, że boisko jest i pięknie się komponuje:

Miałem nadzieję, że guma będzie chociaż zielona.

Boisko postawiono w czasie budowy, która nie była budową (poważnie!). A ta piaskownica nie jest piaskownicą:

Jednak są radni, którzy potrafią nawet więcej. Jest jeden, który nie widzi nic, kiedy tylko tego potrzebuje. Tu na przykład nie dostrzega żadnej zieleni:

Fot. Jakub Włodek.

Takie wybiórcze widzenie jest czymś, czego zawsze bardzo wszystkim zazdroszczę, bo ułatwia życie. Musicie przyznać?

A ostatnio wypatrzyłem cud, na który wcześniej nie zwracałem uwagi, bo żeby go zobaczyć, trzeba akurat trafić na jadący pociąg:

Kiedy się dobrze wychylić to do pociągu można wsiąść nawet bezpośrednio z balkonu. Co ciekawe – tory nie tak łatwo zauważyć, więc z pewnością niejeden najpierw kupił mieszkanie, a później usłyszał i zobaczył lokomotywę.

Będzie więcej, bo z drugiej strony Radzikowskiego inny deweloper postanowił postawić budynki jeszcze bliżej torów. Da się? Jak się chce, to się da:

To zresztą niejedyny nieskończony cud. Ten jest zresztą nie tylko nie jest skończony, ale nawet go jeszcze nie zaczęto. Tak będzie wyglądał Rynek Krowoderski, gdy zrealizuje się wizja SM “Piast”: